Skontaktuj się z nami

SZUKAJ

SUBSKRYBUJ NEWSLETTER

  • Українська
  • Polski

KARTA POBYTU

W Polsce istnieje trzy kategorii zezwoleń pobytowych dla obywateli państw trzecich, a mianowicie:

– Zezwolenie na pobyt czasowy;

– Zezwolenie na pobyt stały;

– Zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE.

Obywatele państw trzecich mogą uzyskać prawo do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności, po upływie okresu pobytu, oznaczonego w wizie, lub po upływie okresu ważności wizy, na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE.

W każdym przypadku obywatelowi państwa trzeciego wydaje się karta pobytu, w której oznaczony jest okres jej ważności. Ww. dokument potwierdza prawo cudzoziemca do legalnego pobytu na terytorium Polski. Karta pobytu, wraz z dokumentem podróży, uprawnia do wielokrotnego przekraczania granicy bez konieczności uzyskania wizy w konsulacie RP.

Zezwolenie na pobyt czasowy

Obywatel państwa trzeciego, planujący przebywać w Polsce dłużej niż w okresie 3 miesięcy, może ubiegać się o zezwolenie na pobyt czasowy. W innym przypadku on powinien złożyć wniosek o wydanie wizy Shengen. Podstawami do tego są, między innymi:

Podjęcie pracy, działalność gospodarcza lub twórcza

– posiadanie zezwolenia na pracę w Polsce albo pisemne oświadczenie pracodawcy o zamiarze powierzenia cudzoziemcowi wykonywania pracy, w przypadku, gdy zezwolenie na pracę nie jest wymagane;

– prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce, ale takiej która m. in. przyczynia się do wzrostu inwestycji lub tworzenia nowych miejsc pracy w Polsce, przestrzeganie przepisów prawa i regulacji dotyczących branży w której przedsiębiorca działa w RP;

– uzyskanie wybitnych osiągnięć artystycznych na terytorium Polski przy jednoczesnym planowaniu dalszego prowadzenia działalności;

– posiadanie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, wydany przez organ innego państwa członkowskiego, i zamiar wykonywania pracy lub prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce;

Odbywanie studiów i badania naukowe

– cudzoziemiec przebywa lub zamierza przebywać na terytorium Polski w celu odbycia lub kontynuacji studiów wyższych lub studiów doktoranckich;

– podjął studia na terytorium innego państwa członkowskiego UE, które zamierza kontynuować lub uzupełnić w Polsce;

– bierze udział w szkoleniach zawodowych i programach edukacyjnych, realizowanych w ramach programów Unii Europejskiej;

– jest naukowcem, który przebywał lub będzie przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu prowadzenia badań naukowych na podstawie umowy o realizacji projektu badawczego, zawartej z placówką naukową zatwierdzoną przez ministra właściwego do spraw nauki

– posiada dokument pobytowy, o którym mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1030/2002 z adnotacją “naukowiec”, wydany przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej, jeżeli umowa o przyjęciu w celu realizacji projektu badawczego, zawarta z właściwą placówką naukową tego państwa, przewiduje przeprowadzenie badań naukowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

Więzi rodzinne

– cudzoziemiec jest małżonkiem obywatela polskiego;

– zamierza jako członek rodziny zamieszkiwać wspólnie z pracownikiem migrującym, o którym mowa w Europejskiej Karcie Społecznej;

– jako członek rodziny cudzoziemca przybywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywa na tym terytorium w celu połączenia z rodziną;

– jest małżonkiem lub pełnoletnim dzieckiem cudzoziemca, i przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej przez okres 5 lat na podstawie zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony udzielonych w związku z okolicznościami, o których mowa w pkt. wyżej;

– jest małoletnim dzieckiem cudzoziemca urodzonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przebywającym na tym terytorium bez opieki;

– przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udzielonego w związku z takimi okolicznościami jak: owdowienie, rozwód, separacja lub śmierć wstępnego lub zstępnego pierwszego stopnia, gdy przemawia za tym szczególnie ważny interes cudzoziemca;

– jest małoletnim dzieckiem cudzoziemca, posiadającego zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, urodzonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

– jest członkiem rodziny cudzoziemca, z którym przebywał na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, towarzyszącym mu lub chcącym się z nim połączyć.

Inne

– jest ofiarą handlu ludźmi.

Cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy jeżeli:

1) nie spełnia wymogów, o których mowa wyżej;

2) jego dane znajdują się w wykazie cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany;

3) jego dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu;

3) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego lub interes Rzeczypospolitej Polskiej;

5) w postępowaniu o udzielenie zezwolenia na pobyt stały

  1. a) złożył wniosek lub dołączył do niego dokumenty zawierające nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje,
  2. b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę;

б) nie wywiązuje się z zobowiązań podatkowych wobec Skarbu Państwa;

7) nie zwrócił kosztów, które zostały sfinansowane z budżetu państwa;

8) stwierdzono u niego chorobę lub zakażenie, podlegające obowiązkowemu leczeniu na podstawie przepisów prawa, lub istnieje podejrzenie takiej choroby lub zakażenia, a cudzoziemiec nie wyraża zgody na to leczenie;

9) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nielegalnie.

 

Organ upoważniony, terminy i procedura

Wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy wnioskodawcą składa osobiście do wojewody właściwego ze względu na miejsce pobytu obywatela państwa trzeciego, a jeżeli cudzoziemiec przebywa za granicą – do wojewody właściwego ze względu na miejsce zamierzonego pobytu nie późnej niż w ostatnim dniu legalnego pobytu cudzoziemca na terytorium Polski.

Cudzoziemcowi, który złożył wniosek o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony wojewoda zamieszcza w dokumencie podróży odcisk stempla, który potwierdza złożenie wniosku i stanowi podstawę do jego legalnego pobytu na terytorium Polski do chwili podjęcia odpowiedniej decyzji w tej sprawie.

Zezwolenie na pobyt czasowy za każdym razem wydawane jest na okres, wymagany do realizacji na terytorium Polski celu, określonego we wniosku, lecz nie dłuższy niż 3 lata. Cudzoziemcowi, któremu zostało udzielone zezwolenie na pobyt czasowy, wydaje się kartę pobytu, która jest ważna przez okres, na który udzielono mu tego zezwolenia. Obywatel państwa trzeciego odbiera kartę pobytu u wojewody osobiście. Procedura ta w praktyce trwa około 3 miesięcy od daty złożenia wniosku.

Cudzoziemiec ubiegający o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy powinien złożyć następujące dokumenty:

– wypełniony formularz wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy;

– fotografie;

– dowód wniesienia opłaty skarbowej;

– dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we wniosku i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, np. dokument potwierdzający prawo do korzystania z lokalu, w którym on mieszka lub zamierza mieszkać (umowa najmu i in.).

Od cudzoziemca ubiegającego się o zezwolenie na pobyt czasowy są pobierane także odciski palców.

Opłata skarbowa za udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy wynosi 340 PLN(lub 440 PLN za udzielenie jednolitego zezwolenia na pobyt i pracę) i nie podlega zwrotowi w przypadku odmowy wydania zezwolenia.

Opłata za wydanie karty pobytu wynosi 50 PLN.

 

Zezwolenie na pobyt stały

Zezwolenie na pobyt stały może otrzymać obywatel państwa trzeciego, który spełnia określone wymagania, w szczególności;

1) jest dzieckiem cudzoziemca, któremu udzielono zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE pozostającym pod jego władzą rodzicielską i urodzonym w okresie ważności tych zezwoleń;

2) jest dzieckiem obywatela Polski pozostającym pod jego władzą rodzicielską;

3) pozostaje w związku małżeńskim zawartym z obywatelem Polski przez co najmniej 3 lata przed złożeniem wniosku o zezwolenie na pobyt stały i bezpośrednio przed złożeniem  tego wniosku mieszkał w Polsce nieprzerwanie przez co najmniej 2 lata na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy;

4) bezpośrednio przed złożeniem wniosku mieszkał w Polsce nieprzerwanie przez okres nie krótszy niż 10 lat na podstawie zgody na pobyt tolerowany lub przez okres 5 lat na podstawie statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej;

Pobyt cudzoziemca na terytorium Polski uważa się za nieprzerwany, gdy żadna z przerw w nim nie była dłuższa niż 6 miesięcy i wszystkie przerwy nie przekroczyły łącznie 10, jeśli tylko taka przerwa nie była skutkiem następujących okoliczności:

  • wykonywaniem obowiązków zawodowych lub świadczeniem pracy poza terytorium Polski, na podstawie umowy zawartej z pracodawcą, którego siedziba znajduje się w Polsce,
  • towarzyszeniem małżonkowi, wykonującemu obowiązki zawodowe;
  • potrzebą uzyskania dokumentu podróży

Organ upoważniony, terminy i procedura

Wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt stały należy złożyć do wojewody właściwego ze względu na miejsce pobytu obywatela państwa trzeciego w czasie legalnego pobytu na terytorium Polski (nie można złożyć wniosku przebywając za granicą).

Zezwolenie na pobyt stały jest udzielane na czas nieokreślony. Cudzoziemcowi, któremu zostało udzielone zezwolenie na pobyt stały, wydaje się kartę pobytu, która jest ważna przez okres 10 lat. Obywatel państwa trzeciego odbiera kartę pobytu u wojewody osobiście.

Procedura ta w praktyce trwa około 3 miesięcy od daty złożenia wniosku, a procedura zaskarżenia decyzji o odmowie wydania zezwolenia na pobyt stały – nie dłużej niż 2 miesiące.

Dokumenty:

Cudzoziemiec ubiegający o udzielenie zezwolenia na pobyt stały powinien złożyć następujące dokumenty:

– wypełniony formularz wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt stały;

– fotografie;

– dowód wniesienia opłaty skarbowej;

– dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we wniosku i okoliczności uzasadniających określony we wniosku cel, np. dokument potwierdzający prawo do korzystania z lokalu, w którym on mieszka lub zamierza mieszkać ( umowa najmu i in.).

Od cudzoziemca ubiegającego się o zezwolenie na pobyt stały są pobierane odciski palców.

 

Opłata skarbowa za udzielenie zezwolenia na pobyt stały wynosi 640 PLN i nie podlega zwrotowi w przypadku odmowy wydania zezwolenia.

Opłata za wydanie karty pobytu wynosi 50 PLN.

 

Odmowa wydania zezwolenia na pobyt stały:

Cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na pobyt stały jeżeli:

– cudzoziemiec nie spełnia wymogów do uzyskania zezwolenia na pobyt stały;

– wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego;

– wymaga tego interes Polski;

– podstawą wnioskowania o zezwolenie jest fikcyjne małżeństwo;

– cudzoziemiec złożył w trakcie postępowania fałszywe zeznania, przedstawił fałszywe dokumenty,

-cudzoziemiec został skazany prawomocnym wyrokiem w Polsce za przestępstwo umyślne

na karę wyższą niż 3 lata więzienia

– cudzoziemiec opuścił Polskę na ponad 6 lat.

 

Uzyskanie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE

Zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE udziela się cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium UE, bezpośrednio przed złożeniem wniosku, legalnie i nieprzerwanie, co najmniej przez 5 lat (tego przepisu nie stosuje się do cudzoziemców odbywających w Polsce studia lub szkolenie zawodowe, pracowników “Аu Раіг”, pracowników sezonowych i niektórych innych kategorii), który posiada:

– stabilne i regularne źródło dochodu wystarczające do pokrycia kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu;

– ubezpieczenie zdrowotne.

Pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za nieprzerwany, gdy żadna z przerw w nim nie była dłuższa niż 6 miesięcy i nie przekroczyła łącznie 10 miesięcy. W przypadku obcokrajowców, posiadających zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji, polskie prawo uznaje ich pobyt za nieprzerwany, gdy żaden z wyjazdów nie był dłuższy niż 12 miesięcy, a łącznie nieobecność w Polsce nie przekroczyła 18 miesięcy. W przepisach prawa przewidziany jest także szereg dodatkowych wyjątków przy kalkulacji nieprzerwanego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

 

Organ upoważniony, terminy i procedura

Wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE należy złożyć do wojewody właściwego ze względu na miejsce pobytu obywatela państwa trzeciego w czasie legalnego pobytu na terytorium Polski (nie można złożyć wniosku przebywając za granicą).

Zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE jest udzielane na czas nieokreślony. Cudzoziemcowi, któremu zostało udzielone ww. zezwolenie, wydaje się kartę pobytu, która jest ważna przez okres 5 lat. Obywatel państwa trzeciego odbiera kartę pobytu u wojewody osobiście.

Procedura ta w praktyce trwa około 3 miesięcy od daty złożenia wniosku, a procedura zaskarżenia decyzji o odmowie wydania karty pobytu – nie dłużej niż 2 miesiące.

Dokumenty:

– wypełniony formularz wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE;

– fotografie;

– dowód wniesienia opłaty skarbowej;

– dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we wniosku i okoliczności uzasadniających określony we wniosku cel, np. dokument potwierdzający prawo do korzystania z lokalu, w którym on mieszka lub zamierza mieszkać (umowa najmu i in.).

Od cudzoziemca ubiegającego się o zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE są pobierane odciski palców.

 

Odmowa wydania zezwolenia:

Cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE jeżeli:

– cudzoziemiec nie spełnia wymogów do zyskania zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE;

– wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego; (za wyjątkiem przyczyn ekonomicznych).